Droga Światła to nabożeństwo wyjątkowe. Inne łatwo sprowadzić do rachunku sumienia, skoncentrowania się na "powinniśmy, a ciągle jesteśmy". W tym nabożeństwie jest na odwrót: odkrywamy, że jesteśmy obdarowani, że jesteśmy kochani, a nasze grzechy, jeśli tylko chcemy trwać przy Chrystusie, nie mają większego znaczenia. Odrywamy, że Jezus jest naprawdę naszym przyjacielem. Że jakimi byśmy słabymi ludźmi nie byli, On nas lubi i na nas liczy. Drga Światła to święto radości, pokoju i doświadczenia miłości...

Droga Światła nawiązuje oczywiście do Drogi Krzyżowej. Idea jest podobna – medytowanie, adorowanie Chrystusa, tym razem nie Jego boleści, ale Jego zwycięstwa. Czternaście stacji to wybrane motywy i spotkania ze zmartwychwstałym Panem. Każda ze stacji jest w gruncie rzeczy medytacją nad wybranym fragmentem Ewangelii zwiastującej Dobrą Nowinę o zmartwychwstaniu. Można przejść Drogę Światła w formie nabożeństwa, ale można ją także potraktować jako osobistą medytację. Nabożeństwo najlepiej odprawiać w godzinach wieczornych, tak by podkreślić symbolikę światła. Jeśli Drogę Światła odprawia się procesyjnie, to na jej czele niesie się paschał, krzyż z czerwoną stułą, figurę Zmartwychwstałego lub ewangeliarz. Uczestnicy powinni mieć swoje świece. Jeśli nabożeństwo odbywa się w kościele, można paschał postawić na środku i odpalać od niego przy kolejnych stacjach czternaście świec. Ta tradycja dopiero się tworzy, nie jest to liturgia, ale tzw. pobożność ludowa, więc jest miejsce na pomysłowość i improwizację, byle z sensem. Po zapowiedzi stacji pojawia się wezwanie, np.: „Chrystus zmartwychwstał. Alleluja!”. I odpowiedź: „Prawdziwie zmartwychwstał. Alleluja!”. Są też inne propozycje: „Kłaniamy się Tobie, Chryste, i błogosławimy Ciebie, żeś przez Paschę swoją świat odkupić raczył”. Albo: „Kłaniamy Ci się, zmartwychwstały Chryste, i błogosławimy Ciebie, że przez śmierć i zmartwychwstanie swoje dałeś życie światu”.

CZWARTEK 11.04, po Mszy św. o godz. 18.00 w kościele!